ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ – ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ․- Միջակն հազար է, հանճարը՝ մի հատ, Աշխարհում լաւը միշտ քիչ է լինում

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ – ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ․- Միջակն հազար է, հանճարը՝ մի հատ, Աշխարհում լաւը միշտ քիչ է լինում

Nazareth Berberian – ««ՆԱԽՈՐԴ ԲԱՐԻ ԼՈՅՍԸ»»

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆԻ ՀԵՐԹԱԿԱՆ «ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ»Ը

ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ

ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ․-
«Միջակն հազար է, հանճարը՝ մի հատ,
Աշխարհում լաւը միշտ քիչ է լինում»։

14 Մարտ 2020

Բարի լոյս՝ եւ յաւէտ լոյս անթառամ յիշատակին ժամանակակից հայ քնարերգութեան արքայազն քրմապետին՝ անմահն ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶին։

Մարտ 14ին, 1984ին, այս աշխարհին առյաւէտ հրաժեշտ տուաւ հայ ժողովուրդի սրտէն խօսող եւ հայոց սերունդներու միտքն ու ներաշխարհը իր երգով ալեկոծող ու պատգամով յառաջ մղող ԲԱՆԱՍՏԵՂԾը։

Յուշատետրով ընդհանուր հայեացք մը նետուած է ՄՕՐ ՍԷՐն ու ՄԱՍԻՍԻ ՊԱՇՏԱՄՈՒՆՔը իր ստեղծագործական կեանքին կիզակէտը դարձուցած՝ հայոց ԻՐԱՒՈՒՆՔի եւ ԱՐԴԱՐՈՒԹԵԱՆ իրա՛ւ ՊԱՏԳԱՄԱԲԵՐին կեանքին ու ժառանգութեան վրայ։

Բարի լոյս եւ բարի երթ՝ Շիրազի խոհական աշխարհով եւ պատգամաշունչ յորդորներով իր օրը իմաստաւորող, այլեւ Ազգի եւ Հայրենիքի այսօրուան ու վաղուան մարտահրաւէրները դիմագրաւելու ուղին հարթող ԻՐԱՒԱՏԷՐ ՀԱՅՈՒԹԵԱՆ։

Շիրազէն արտատպուած հետագայ զոյգ մասունք-քերթուածները լուսարձակի տակ կ՚առնեն՝ գլուխը բարձր պահելով բարձունքն ի վեր, դարերն ի վեր ինքնավստահ ու անխոնջ իր երթը շարունակելու ՀԱՅՈՒՆ ՀԱՍՏԱՏԱԿԱՄՈՒԹԻՒՆը։

Շիրազ յառաջապահն է, յատկապէս, առանձին մնալու գնով իսկ՝ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ եւ ԱՐԺԱՆԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆ սեփական լոյսն ու յոյսը բոլոր-բոլորին անսակարկ բաշխելու եւ կեանքն ու աշխարհը դէպի լաւագոյնը հունաւորելու ԱՆԱՆՁՆԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ։

Բարի լոյս՝ իրարու աչքերուն հանգստութեամբ եւ առանց ամօթի նայելու, բաց ճակատով սեփական ժողովուրդի դատ ու դատաստանին ներկայանալու եւ, մանաւա՛նդ, ըրածին ու չըրածին համար հաշուետուութեան միշտ պատրաստ գտնուելու Շիրազի ջատագոված ՄԵԾՈԳՈՒԹԵԱՆ։

*
* *

ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ

Աստղերը մի օր լուսնեակին ասին…

Աստղերը մի օր լուսնեակին ասին.
– Ինչո՞ւ են անվերջ խօսում քո մասին.
Բանաստեղծները լուսնոտի նման,
Մեզ էլ են գովում, բայց քեզ՝ անսահման…
Մինչդեռ մի հատ ես, մենք հազա՜ր մի հատ…
Եւ լուսինն ասաց.
– Մրջիւնն էլ է շատ,
Այնինչ առիւծը մի ձագ է ծնում,
Միջակն հազար է, հանճարը՝ մի հատ,
Աշխարհում լաւը միշտ քիչ է լինում,
Ծաղկունքը քիչ են, խոտերն՝ անհամար,
Վարդը մի հատ է, տերեւը՝ հազար։
Վար նայէք դուք ձեր գոռոզ բարձունքից,
Տեսէ՛ք աղբիւրն էլ աղի ծովի հետ
Ծնւում է մի մօր անմահ ակունքից,
Բայց նա է ցրում ծարաւներն յաւէտ,
Ոսկին էլ փոքր է, արեւն էլ մի հատ,
Բայց, նա է ցրում խաւարն անընդհատ,
Այն, որ աստղերդ ցրել չեք կարող՝
Անթիւ աստղերդ, այն էլ դարերով…
Ինչ որ մի հատիկ արեւը կ՚անի՝
Չեն կարող անել աստղերն անհունի։

Վերելք

Աչքերիս մեջ գարնան օրեր,
Ճամբէս` բախտիս սարերն ի վեր`
Ելնում եմ ես քարերն ի վեր,
Ելնում եմ ես սարերն ի վեր`
Քարե՜ր, սարե՜ր, դարե՜րն ի վեր:

Բախտս աստղերն են վեր պահել,
Ջահել եմ ես ու ձիս ջահել,
Չեմ նկատում քարեր ճամբիս,
Չեմ նկատում սարեր ճամբիս,
Քարե՜ր, սարե՜ր, դարե՜ր ճամբիս:

Շանթն է բեկւում ճակտիս վրայ,
Մահ չգիտեմ` կայ թէ չկայ,
Ելնում եմ ես ահերն ի վեր,
Ելնում եմ ես մահերն ի վեր,
Ահե՜ր, մահե՜ր, գահե՜րն ի վեր:

Աչքերիս մէջ գարնան օրեր,
Ճամբէս դէպի աստղերն անմեռ,
Ինձ ելնելու քարեր կան դեռ,
Ինձ ելնելու սարեր կան դեռ,
Քարե՜ր, սարե՜ր, դարե՜ր կան դեռ:

ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ