ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ – Արշիլ Կորքին նման է հսկայական սառցալերան մը, որ իր 9/10րդ մասով ընկղմած է ովկիանոսի մէջ, եւ որմէ կ՚երեւի ընդամէնը 1/10րդ մասը: Բայց այն, ինչ կ՚երեւի, հզօր է եւ հրաշալի՝ իր փայլքին մէջ
Nazareth Berberian – ««ՆԱԽՈՐԴ ԲԱՐԻ ԼՈՅՍԸ»»
ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆԻ ՀԵՐԹԱԿԱՆ «ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ»Ը
ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ
«Արշիլ Կորքին նման է հսկայական սառցալերան մը, որ իր 9/10րդ մասով ընկղմած է ովկիանոսի մէջ, եւ որմէ կ՚երեւի ընդամէնը 1/10րդ մասը: Բայց այն, ինչ կ՚երեւի, հզօր է եւ հրաշալի՝ իր փայլքին մէջ»
15 Ապրիլ 2020
Բարի լոյս՝ հայու իր արմատները գեղանկարչութեան աշխարհին մէջ շատ խորերը երկարած ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻԻ ՀԱՆՃԱՐԻՆ, որ համաճարակի մղձաւանջին մէջ սահմռկած մեր աչքերուն առջեւ այսօր կը բանայ անծայրածիր տիեզերքը ԳՈՅՆԵՐՈՒ ԵՒ ԿԵՐՊԵՐՈՒ մէջ անմահացած ՀԱՅ ՀՈԳԻԻՆ։
Ապրիլ 15ի ծնունդ է մեծարժէք հայ գեղանկարիչը, որու տարականոն կեանքն ու արուեստը առանձին փոստերով ներկայացուած են։ Եւ իրաւամբ խոկումի արժանի ամբողջ աշխարհ մը կը խտանայ Արշիլ Կորքի ԵՐԵՒՈՅԹԻՆ մէջ, որու ՀԱՅԱՏՐՈՓ ՅՈՒԶԱՇԽԱՐՀՈՎ հաղորդուելու եւ գօտեպնդուելու համար կը բաւէ լուսարձակի տակ առնել ՄՏԱԾՈՒՄԻ ՇԻԹԵՐԸ։
Բարի լոյս՝ աշխարհն ու մարդը, բնութիւնն ու արուեստը ՀԱՅՈՒ ԻՐԱՒՈՒԹԵԱՄԲ ԸՆԿԱԼՈՂ ԵՒ ԱՐԱՐՈՂ ՀԱՅԿԵԱՆ ՀԱՆՃԱՐԻՆ։
Ահա՛ Արշիլ Կորքին՝ իր հայաշունչ երանգապնակով․
– Մենք մեր հայրենիքի մի մասն ենք` չարաղէտ փոթորիկներից շպրտուած հեռու… Ես մեր հայրենիքն եմ երազում, եւ կարծես հայկական դարաւոր մի ոգի շարժում է ձեռքս` մեր հայրենիքից հեռու ստեղծելու Խորգոմի պարտէզները, ցորենի դաշտերի ու բանջարանոցների ուրուապատկերները:
– Մեր գեղեցիկ Հայաստանը, որը մենք կորցրինք, եւ որը ես կը վերագտնեմ իմ արուեստում: Հայկական ոգին է միշտ խօսում իմ նկարներում: Ամբողջ աշխարհի համար ես իմ վրձնով կը վերածնեմ Հայաստանը, ու երբ մենք, ինչպէս բոլորը, փոշի դառնանք, մարդիկ կ՚ասեն.- «Հայոց լեռների որդի` նա իր համեստ աւանդը ներդրեց համաշխարհային մշակոյթի զարգացման գործում»:
– Ես նկարում եմ հայկական գութանները, որոնցով վարում էինք Ադոյեանների դաշտերը… Չես կարող պատկերացնել ձեւերի այն հարստութիւնը, որն ունի հայկական գութանը… Գութանը պէտք է լինի խորգոմցու իսկական գերեզմանաքարը:
Ես զգում եմ մեր այգու ծիրանների տաք բոյրը, եւ նրանք իմ մէջ արթնացնում են անցեալի յուշը: Իսկ երգերը, հայ ժողովրդի, մեր տառապած ժողովրդի հինաւուրց երգերը… Հէնց սա էլ ես նկարում եմ… Որքա՜ն ձեւեր, որքա՜ն ուրուագծեր ու գաղափարներ, մի իսկական գաղտնի գանձարան, որ ստեղծագործական անսպառ աղբիւր կարող է ծառայել:
– Ես սիրում եմ նախնադարեան ուժը, պայքարի կիրքը, որոնման կարողութիւնը եւ մեր հայ ժողովրդի արուեստի հասուն քնքշութիւնը․․․
– Վերջերս գիտակցութիւնս լցուել էր հայկական ծիրանների բոյրով։ Արուեստանոցումս, անշուշտ, ծիրաններ չկային, բայց բոյրն այնքան յստակ էր, որ, կարծես, ծառն էի բարձրացել…:
ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ
