ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ – ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՏԱՌԱՊԱՆՔԷՆ ԲԽՈՂ ԳԱՂԱՓԱՐԻ ԶՈՒԼԱԼ ԱՂԲԻՒՐԸ

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ – ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՏԱՌԱՊԱՆՔԷՆ ԲԽՈՂ ԳԱՂԱՓԱՐԻ ԶՈՒԼԱԼ ԱՂԲԻՒՐԸ

Nazareth Berberian – ««ՆԱԽՈՐԴ ԲԱՐԻ ԼՈՅՍԸ»»

ՄԵՐ ՈՒՂԻՆ

Բարի լոյս

ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՏԱՌԱՊԱՆՔԷՆ ԲԽՈՂ ԳԱՂԱՓԱՐԻ ԶՈՒԼԱԼ ԱՂԲԻՒՐԸ

12 Յուլիս 2020

Ն․ Պէրպէրեան

Բարի լոյս՝ գաղափարի այն բոլոր դրօշակիրներուն, որոնք սեփական ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՀԱՒԱՔԱԿԱՆ ԿԱՄՔԻՆ մէջ կը տեսնեն ՈՒԺԻ ԱՂԲԻՒՐը քաղաքակրթական ամէն յառաջխաղացքի եւ Ազգի ու Հայրենիքի ՀԵՐՈՍԱԿԱՆ ՍԽՐԱԳՈՐԾՈՒԹԵԱՆ։

Բարի լոյս՝ հայ ժողովուրդի նորագոյն պատմութեան դարաշրջան լուսաւորող էջերուն հետ հաշուի նստող, ԻՆՔՆԱՃԱՆԱՉՄԱՆ ու ԻՆՔՆԱՄԱՔՐՄԱՆ յանձնառութեամբ ՄԵՐ ՈՒՂԻՆ յառաջ մղող հայ քաղաքական մտքի ՅԱՌԱՋԱՄԱՐՏԻԿՆԵՐՈՒՆ, որոնք ՀԵՐՈՍՆԵՐՈՒ ԱՒԱՆԴը չեն աղաւաղեր ԱՆՁԻ ՊԱՇՏԱՄՈՒՆՔի սողուն գետնաքարշութեամբ․․․

Բարի լոյս՝ ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ ԵՐԵՒՈՅԹին մէջ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՈՒ ՀԱՅՈՒԹԵԱՆ հազարամեակներու երթին ՀԵՐՈՍԱԿԱՆ ՊԱՀԵՐԷՆ մէկը յայտնագործող ՆՈՐԱՀԱՍ ՍԵՐՈՒՆԴՆԵՐՈՒՆ, որոնք ԱՆՀԱՏԻ ՊԱՏՄԱԿԵՐՏ ԴԵՐԱԿԱՏԱՐՈՒԹԵԱՆ մէջ կը տեսնեն ու կը փարին Հայ Ազգի ու Հայաստան Հայրենիքի եւ Պետութեան ԱՆՓՈԽԱՐԻՆԵԼԻ ԿՌՈՒԱՆԻՆ, որ նոյնինքն Հայ Ժողովուրդի ՏԱՆՋՈՒԱԾ ՍԻՐՏն է՝ աղբիւրը ամէն ՅԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴի։

Յուլիս 12ի այս օրը, 99 տարի առաջ, Հայոց Սպարապետը ստիպուեցաւ 12 հազար գաղթականութեան (որուն 4 հազարը՝ զօրք) հետ հեռանալ ԶԱՆԳԵԶՈՒՐԷՆ եւ անցնիլ Պարսկաստան, որպէսզի ԽՈՐՀՐԴԱՅԻՆ ՉԱՐԻՔը ընտրած ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆը կարենար ԱՆՍԱՍԱՆ ՎԷՄԸ ՄՆԱԼ Ազգին ու Հայրենիքին, մինչեւ որ ՀԱՅՈՑ ՀԱՄԱԺՈՂՈՎՐԴԱՅԻՆ ՇԱՐԺՈՒՄը ի վերջոյ կարենար, երեսուն տարի առաջ, ՎԵՐԱԿԱՆԳՆԵԼ իր ԱՆԿԱԽՈՒԹԻՒՆը։

Բարի լոյս՝ ՆԺԴԵՀը կարդալու ժամանակ Հայաստանի ու Հայութեան ԺՈՂՈՎՐԴԱՅԻՆ ԿԱՄՔԻ ՀԶՕՐԱՑՄԱՆ սեւեռող եւ ՀԵՐՈՍՆԵՐՈՒ ԱՒԱՆԴը ՀԱՒԱՔԱԿԱՆ ՄԵՐ ՈՒԺԻ ՊՐԻՍՄԱԿԷՆ ԱՐԺԵՒՈՐՈՂ գաղափարի յանձնառու նուիրեալներուն, որոնք որքան ալ հմայուին ՆԺԴԵՀԵԱՆ ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ՀՌԵՏՈՐՈՒԹԵԱՄԲ՝ մտահան չեն ըներ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՏԱՌԱՊԱՆՔԷՆ բխող ԳԱՂԱՓԱՐԻ ԶՈՒԼԱԼ ԱՂԲԻՒՐԸ բոլոր ՆԺԴԵՀՆԵՐՈՒՆ։

Ահա՛ անկորնչելի Նժդեհեան պատգամը՝ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ԽՈՐՀՈՒՐԴ ԽՈՐԻՆԻՆ մասին․

ՀԱՅՐԵՆԱՊԱՇՏՈՒԹԻՒՆԸ

«Ո՛չ, ախոռը, ուր անասունները կ՚ուտեն եւ կը պառկեն` հայրենիք չէ՛»:
ԼԱՄԸՆԷ

Հայրենասիրութի՛ւն – մարդկային առաքինութիւնների թագն ու պսակն է դա: Մարդկային բարոյական յատկութիւնները իր մէջ միացնող այդ գերագոյն առաքինութիւնն է ազգերի գոյութեան անհրաժեշտ պայմանը եւ անսպառ աղբիւրը նրանց ոյժի եւ մեծութեան: Նա այնքան ջերմ է մի ժողովրդի մէջ, որքան փոքր է այդ ժողովուրդը եւ որքան ամբարիշտ են նրա հարեւանները: Եթէ այդպէս չէ ամէնուրեք, այդպէ՛ս պիտ լինի:

Այդ նուիրական զգացումը զարգանում է աստիճանաբար:
Սկզբում` բնազդական, զարգանալով` նա դառնում է իմացական` ոգիանում է նա:

Առաջին դէպքում անհատը թելադրւում է, մղւում մի բնազդային զգացումից, երկրորդ դէպքում` նա գիտակցօրէ՛ն կատարում է մի պարտականութիւն:

Նա զարգանում է ժողովուրդների ինքնագիտակցութեան եւ արժանապատուութեան զգացումի հետ, ընկնում` նրանց նիւթակրօնութեան, շռայլութեան, սեղմ ասած` նրանց բարքերի ապականութեան հետ, մեծապէս արագացնելով նրանց անկումը:

Հայրենիքներն ապրում են հայրենասիրութեամբ, ընկնում` նրա պակասի պատճառով:

*
* *

Մեր ժողովուրդն առանց հայրենասիրութեան այն է, ինչ որ մի մարմին` առանց հոգու:

Դա մայրն է – իր նման փրկարար – մի շարք առաքինութիւնների` գաղափարականութեան, անձնուիրութեան, արիութեան:
Դա պատերազմողի բարոյական ամրութիւնն է, կախարդական զրահը, անվրէպ զէնքը:

Հայրենասիրութեամբ հարուստ ժողովուրդը դէպքերի խաղալիքը չէ, այլ` նրանց հրամայողը:

Այդպիսին սովորական «նաւաբեկութիւններ»ի ժամանակ չի զինաթափւում բարոյապէս: Վստահ իր բարոյական ուժերին, նա շատ շուտ է ուղղում իր մէջքը` վերագրաւում իր նախկին դիրքերը, դրութիւնը:

Հայրենասիրութեան հետ բարձրանում են ազգերը, ընկնում` նրա հետ:

Փոքր ազգերը պարտադրօրէն աւելի հայրենասէր պիտ լինեն, քան մեծերը, մենք` աւելի՛ քան բոլորը:

Հայրենապա՛շտ պիտի լինենք մենք:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ – ԲԱՐԻ ԼՈՅՍ