Հաւանաբար խիստ իւրայատուկ ու հետաքրքիր այցով մը, քսան տարու բացակայութենէ ետք – ԺԻՐԱՅՐ ՍԷՖԻԼԵԱՆ

ՄԻ ՈՐԲԱՑՆԷՔ ՀԵՐՈՍՆԵՐՆ:

Հաւանաբար խիստ իւրայատուկ ու հետաքրքիր այցով մը, քսան տարու բացակայութենէ ետք ՛այսօր Հայաստանի քաղաքացի ԺԻՐԱՅՐ ՍԷՖԻԼԵԱՆ՛՛՛ իր ծննդավայր ասպնջական Պէյրութ քաղաք է ժամանած:

Ժամանած է այն Պէյրութը ուր ան ծլած էր ծաղկած ,դաստիարակուած ու մի օր այդ տեղից որպէս իր կուսակցութեան երդուեալ զինուոր Հայաստան հայրենիք էր ուղարկուած:

Ուղարկուած էր իր կուսակցութեան հրահանգն լրացնելու:

Ուղարկուած էր իր ստացած դաստիարակութեան պատասխան տալու:

Վերջապէս ուղարկուած էր իր հայու հոգուն պարտքն բերելու:

Հայրենի հողի վրայ,Ժիրայրի աւելի քան քառորդ դարեայ ծառայութիւնը շատն էր հարուստ՛ վիթխարի, բայց եւ փոթորկալից եռուզեռով ,որի ընթացքին ինչ որ տեղ բաժանուեցան, չըսելու հակադրուեցան ուղիներն իր թէ իր մայր կազմակերպութեան, դաշնակցութեան:

Այսօր այդ նոյն Ժիրայր իր յաղթանակների տէր ու անոր զուգահեռ, անպայման թէ շատ մը յուսախաբութեանց , խառն զգացումներով կը վերադառնայ շատ իմաստով տուն:

Ու մի ոմն սա տողերով կը ներկայացնէ ծննդավայր վերադարձող Ժիրայրը:

«««Ժիրայր Սէֆիլեան ներկայացուցիչն է այն սերունդին, որ երիտասարդութեան ամենավաղ տարիքին կամաւոր զինուորագրուեցաւ Արցախեան ազատագրական պայքարին, մնաց ճակատի վրայ՝ մինչեւ զինադադար, հայկական զինուած ուժերուն մէջ ստանձնեց պատասխանատու դիրքեր, իր զինակիցներու հետ կերտեց փառաւոր յաղթանակներ»»»:

Վերջապէս մի բառով անգամ չնշելով Ժիրայրի կրակի մկրտութեան աւազանը , Ժիրայրն կը ներկայացուի իր արմատներից պոկուած ՛շատ իմաստով որբացած ՛ օտարացած կերպարով:

Սիրելիք՛ Ժիրայրն դաշնակցութեան զինուորն էր: Ժիրայրի յաղթանակներու շատն դաշնակցութեան զէնքին յաղթանակն էր: Ժիրայրի զինակիցներն դաշնակցութեան տղերքն էին ու այդ յաղթանակներին շատն իրենց ուխտին թէ հողին հաւատարիմ Տուշման Վարդաններն էին:

Վերջապէս ընդունելով Ժիրայրն որպէս քաջ հրամանատար ՛պէտք է անպայման վեր առնել իր զինակիցների ու յանձինս դաշնակցութեան զին մատակարարի, նախաձեռնողի, վերահսկողի թէ հովանաւորի դերն, առանց որու ինչ՞ ճակատ ինչ՞ յաղթանակ:

Ու այս իրողութիւններից ամէն թեքում , ամէն տարանջատում, պարզապէս որբացումն ու նսեմացումն է նոյն Ժիրայրի:

Վերջապէս որու է գաղտնիք որ Մեծն Անդրանիկն առանց իր դաշնակցական օրերի կտակին պարզապէս որբ էր ու առաւելագոյնն խաղաքարտ դաշնակցութեան ընդդիմադիրների կրկէսում:

Որու է գաղտնիք որ Նժդեհ մը՛ թէեւ կէտ՛՛ այնուհետեւ դաշնակցութիւնից հեռացած ան՛ջրից դուրս ընկած էր:

Վերջապէս որու է գաղտնիք որ դաշնակցութեան կրակի աւազանից բոլոր դուրս ընկածներն պարզապէս ցրտից մսածն են ու մի տեղ խամրած ու մարածը:

Թէկուզ միայն դաշնակցութիւն է որ ամբողջ կեանք մը Նժդեհի սուրն է օրհնած , Անդրանիկի դափնեայ պսակն է երգած, անոնց շնչով սերունդ է դաստիարակած:

Մինչ բոլորն տեղին Նժդեհ, տեղին Անդրանիկ, տեղին Քաջազնունի են օր ծախած օր գնած:

ՍԵՐՈԲ ՍԱՀԱԿԵԱՆ