12 ԱՊՐԻԼ 2019 – ՀԱՐՑԱԶՐՈՅՑ:
ՀԱՐՑՈՒՄ.- Պարոն Եղիազարեան, ՀՅԴն ի սկզբանէ հաւատում էր այս իշխանափոխութեանը, փորձում էր համագործակցել «Իմ քայլի» հետ: Ի վերջոյ, ե՞րբ կտրուեց համագործակցութեան թելը:
ԱՐԹՈՒՐ ԵՂԻԱԶԱՐԵԱՆ.- Այդ ժամանակ ոչ թէ Ն. Փաշինեանի անձին, այլ ժողովրդական շարժումը պաշտպանեցինք: 2018 թուականին երկրում առաջացաւ ցնցումային, աննորմալ (անբնական-Խմբ.) վիճակ, իսկ մենք արտաքին թշնամի ունեցող, պատերազմական վիճակում գտնուող երկիր ենք… Հիմա միգուցէ ասեն, թէ շահարկւում է այս հանգամանքը, բայց՝ ոչ, չի շահարկւում, 2008 թուականին մարտեան իրադարձութիւնների ժամանակ մենք Արցախում մի քանի դիրքեր կորցրինք: Հանրութիւնը լաւ տեղեակ չէ այդ մասին, մինչդեռ սա էր պատճառներից մէկը, որ նոյնիսկ այդ ժամանակ ուժեղացուեց իշխանական կողմը, որովհետեւ քաոսից դուրս գալ էր պէտք՝ անկախ նրանից՝ իշխանութիւնը լաւն է, թէ՝ վատը: Եւ նախորդ տարի ՀՅԴի մօտեցումը նոյնն էր, երկրին պէտք էր կայունութիւն, քանի որ առաջացել էր երկիշխանութիւն՝ կար օրինական իշխանութիւն եւ ժողովրդական շարժման վրայ ձեւաւորուող հրապարակային իշխանութիւն: Սա ո՞ւր էր տանելու, ի՞նչ հետեւանքներ կարող էր ունենալ, կարող էինք ընդհանրապէս պետականութիւն կորցնելու առաջ կանգնել… Ուստի՝ այստեղ պէտք էր արագ կողմնորոշուել եւ փորձել խնդիրներն այնպէս լուծել, որ երկիրը բերենք կայունացման: Եթէ մեր յայտարարութիւնների շարքը յիշում էք, մենք անցանք մաքոքային դիւանագիտութեան, ինչը նշանակում է, որ երբ երկու ուժ իրար հետ չեն շփւում, եւ երկուսի մօտ էլ ուժի գերկուտակում է լինում, եւ սրա բախումը կարող է վատ հետեւանքների տանել, այդ դէպքում յայտնւում է մէկ քաղաքական ուժ, որն իր վրայ ինքնուրոյն պատրաստակամութիւն է վերցնում երկուսի հետ խօսողի դերը ստանձնել: Այդ դերը ՀՅԴն վերցրեց իր վրայ, եւ առանձին հանդիպում էինք իշխանութեան հետ, առանձին՝ պարոն Փաշինեանի…
ՀԱՐՑՈՒՄ.- Այսինքն՝ ուզում էք ասել, որ ՀՅԴի քայլերը միտուած չէի՞ն նրան, որ հայաստանեան նոր իշխանութիւնները քաղաքական համագործակցութեան ձեռք մեկնեն:
ԱՐԹՈՒՐ ԵՂԻԱԶԱՐԵԱՆ.- Ո՛չ, այդ համագործակցութիւնը ինքնանպատակ չէր: Երբ պարոն Փաշինեանը սկսեց երկխօսել, մենք մեր ծրագրային մօտեցումներ էինք դնում: Օրինակ, ասում էինք՝ Արցախի հարցում այսպէս ենք պատկերացնում, դուք ինչպէ՞ս էք պատկերացնում: Պատասխանում էին, թէ մենք էլ ենք այդպէս մտածում: Ասում էինք՝ շատ լաւ, քանի որ ամէն օր երեկոյեան ելոյթ էք ունենում, ուզում ենք լսել դա հրապարակային, որպէսզի ամբողջ հանրութեան առջեւ այդ խօսքը հնչի: Անկեղծ, վերապահումներ ունէինք, որովհետեւ երկու-երեք տարի առաջ Արցախի հարցում այլ մօտեցում կար, հիմա ուզում էինք իմանալ ո՞ր Փաշինեանի հետ գործ ունենք այս յեղափոխական վիճակում: Այն Փաշինեանի՞, որը քաղաքական բարձր գիտակցութիւն ունի, հասկանում է՝ ինչ է ստանձնելու եւ ուր է տանելու երկիրը, թէ՞ այն Փաշինեանի, որը ընդդիմադիր էր եւ իր մօտեցումները տարբեր էին: Մեր վստահութիւնը ձեւաւորուեց հէնց դրանից, որ որոշումների քննարկումներից յետոյ այդ մտքերը հնչեցւում էր հարթակից, այսօր այն այլեւս փաստ է եւ ջնջելի չէ: Բայց մենք էլի ասում էինք, որ խնդիրը պէտք է լուծուի համախոհութեամբ, ոչ թէ մի անձի համար: Երբ խորհրդարանական ուժերից ՀՀԿն ու ԲՀԿն հրաժարուեցին վարչապետի թեկնածու դնելուց, մենք էլ հրաժարուեցինք, եւ մնաց միայն Փաշինեանը: Եւ մենք նրա անունը հնչեցրինք, որովհետեւ բոլորիս այդ պահին պէտք էր, որ երկրում կայունութիւն մտնի, ինչը եղաւ Մայիսի կէսերից սկսած: Իսկ յետոյ պարոն Փաշինեանի կողմից առաջարկ եղաւ, անգամ ասեմ, որ իշխանութեան մաս կազմելուց հրաժարուեցինք, ասացինք, որ նախորդ իշխանութեան մաս ենք եղել, հիմա կարծում ենք՝ ճիշդ չէ, բայց ինքը ցանկացաւ, որ լինենք: Այդ դէպքում մտածեցինք, որ եթէ չմասնակցենք, կը դիտուի, որ կողմ էինք, բայց հետ ենք քաշւում: Ուստի՝ ասացինք, որ ոչ մի յաւակնութիւններ չունենք, որտեղ նպատակայարմար գտ-նենք, պատրաստ ենք աջակցելու: Այն ոլորտները, որոնք ստանձնեցինք, մեր ցանկութիւնը չէր, մեր առաջարկը չէր, այլ եղել է նոր ձեւաւորուող իշխանութեան առաջարկը: Յետագայում՝ չգիտեմ ինչ-ինչ պայմաններում, այդ թիմում առկայ տարաբնոյթ ուժերի ներկայացուցիչների մտածողութեան, թէ այլ ազդեցութիւններ եղան, բայց զգացինք, որ շփումը սկսում է խզուել:
ՀԱՐՑՈՒՄ.- Եւ կապը լրիւ խզուեց, երբ Բաղրամեան փողոցում, խորհրդարանի հարեւանութեամբ Նիկոլ Փաշինեանը յայտարարեց, թէ ՀՅԴ-ական նախարարներին ազատու՞մ է պաշտօնից:
ԱՐԹՈՒՐ ԵՂԻԱԶԱՐԵԱՆ.- Դա աւելի ուշ էր: Երբ մի քաղաքական ուժի հետ համագործակցում ես, պէտք է շատ հարցերում խորհրդակցել, բայց շատ դէպքերում տեսանք, որ առանց լսելու, առանց կարծիք հաշուի առնելու քայլ է արւում: Սա արդէն սխալ ընթացք էր, եւ Օգոստոսից եկաւ այդ խզումային սեւ ու սպիտակի բաժանումը: Հարց առաջացաւ՝ լաւ, մենք քաղաքական համագործակցութեան մէջ էինք իրար հետ, երկու մարզպետ, մի քանի նախարար ունէինք՝ հիմա ձեր սահմանումով սե՞ւ էինք, թէ սպիտակ, մենք էլ արդէն սկսում էինք չհասկանալ, թէ ում նկատի ունէին: Իհարկէ, պարզ էր, թէ ում էր ուղղուած, բայց այս հարթութեան մէջ հասկանում ես, որ դու ո՛չ սեւ ես, ո՛չ սպիտակ, քո մօտեցումը լրիւ այլ է: Իհարկէ, սրան նաեւ տուրք տուեցին մեր այն մօտեցումը, որ մտահոգութիւն յայտնեցինք ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի առաջին ձերբակալութեան ժամանակ, որը կապ չունէր այդ ամէնի հետ: Այո՛, այս երկրում պէտք է արտօնեալներ չլինեն, բայց մենք նկատեցինք, որ այդ մեղադրանքի ձեւի մէջ խնդիր կայ, նոյնիսկ սա իշխանութեանը չէր ուղղուած, այլ այն մարմիններին, որոնք արդարադատութիւն են իրականացնում եւ ձերբակալեցին Ռ. Քոչարեանին: Մենք բարձրացրինք հարց, որ սա վաղը կարող է շահարկուել, դիտուել որպէս քաղաքական հալածանք: Եւ այն, ինչի մասին բարձրաձայնում էինք, ինչի համար այն ժամանակ մեր «դէմքին թռան», կեանքը ցոյց տուեց որ ճիշդ էինք:
ՀԱՐՑՈՒՄ.- Այդուհանդերձ մինչեւ Նիկոլ Փաշինեանի վարչապետ ընտրուելը ՀՅԴն աջակցում էր ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսեանի վարչապետի պաշտօնում առաջադրուելուն, ապա ընտրուելուն: Ինչպէ՞ս կը բացատրէք սա:
ԱՐԹՈՒՐ ԵՂԻԱԶԱՐԵԱՆ.- Այո՛, այդ ժամանակ անգամ Սերժ Սարգսեանին՝ որպէս վարչապետի թեկնածուի, ՀՅԴն կողմ է քուէարկել, սա թաքցնելու բան չէ, կայ իրականութիւն, բայց հարցը հետեւեալն է՝ ինչու՞ ենք կողմ քուէարկել, որովհետեւ դրանից մէկ տարի առաջ կոալիցիոն յուշագիր էինք ստորագրել: Եւ քանի որ կոալիցիայի մէջ խորհրդարանում իր ներկայացուածութեամբ մեծ քաղաքական ուժը ՀՀԿն էր, իրաւունքը վարչապետի թեկնածու առաջադրելու ՀՀԿին էր վերապահուած: Այսինքն՝ ում էլ դնէին, պէտք է կողմ քուէարկէինք՝ լինէր Կարէն Կարապետեանը, Վիգէն Սարգսեանը, թէ Սերժ Սարգսեանը: Օրինակ, ես անձնապէս դէմ եմ եղել, որ Սերժ Սարգսեանն առաջադրուեց, զուտ նրա համար, որ մենք արեւելեան ժողովուրդ ենք, եւ նա ասել էր, որ չեմ առաջադրուի, բայց առաջադրուեց: Կարծում եմ՝ սա վճռական դերակատարութիւն ունեցաւ իր հանդէպ ժողովրդի վերաբերմունքի: Թէպէտ դրա համար ինչ-ինչ պատճառներ կային, միգուցէ, իրաւայաջորդի խնդիրը այնպէս, ինչպէս ուզում էր, չեղաւ: Ամէն դէպքում, գիտեմ, որ Սերժ Սարգսեանը կարճ ժամանակով էր ուզում լինել վարչապետ, Ֆրանկոֆոնիայից յետոյ պատրաստւում էր հրաժարական տալ: Սա էր իր մօտեցումը:
asbarez.com/arm/342632/ԻՐԱՒՈՒՆՔ-tvԻ-ՏԱՂԱՒԱՐՈՒՄ-ԶՐՈՅՑ-ՀՅԴ-ՀԱՅ/
