ԱՅՍ ՕՐԸ – Շատի համար այդ պարզապէս եղբայրասպան կռիւ էր ու շատով անընդունելին, մինչեւ դատապարտելին

ԱՅՍ ՕՐԸ – Շատի համար այդ պարզապէս եղբայրասպան կռիւ էր ու շատով անընդունելին, մինչեւ դատապարտելին

ԱՅՍ ՕՐԸ:

Բնականաբար յաղթական Հրամանատար Կուրոյի թէ ընկերակիցների պատկերն, շատով հպարտանքի զգացում կառաջացնէր , այնուհետեւ կացանինահարուած Համազասպի, Ղորղանեանի Իշխանեանի, թէ «բախտակիցների» ,սա նկարի ազդեցութիւնը ահաւորն էր, ու հազիւ թէ տեղ կուտար աւելին մեղմ զգացումների:

Սա նկարներից կարելին էր հետեւցնել թէ սփիւռքեան բեմերի վրայ ուր կարելին էր Փետրուարեանի ապստամբութեան գծով մօտեցում արտայատել, շատերիս մօտ զգացումներն խառն էին մինչեւ փոթորկոտ:

Շատի համար այդ յեղափոխութիւն էր ու արդարացուածն:
Շատի համար այդ ապստամբութիւն էր ու պարտադրուածն:
Շատի համար այդ պարզապէս եղբայրասպան կռիւ էր ու շատով անընդունելին, մինչեւ դատապարտելին:

Մեզ համար, Դաշնակցականերիս , Փետրուարեանն օր էր պէտք էր նշել, որոշ իմաստով մինչեւ ցաւ ապրել:

Փետրուարեանը պահ էր՛ որ պէտք էր ապրիլ ,ապրեցնել ,ու պատմութեան այդ պահու ահաւոր ապրումը թէ պատգամն վաղուան սերունդին փոխանցել:

Վերջապէս Փետրուարեանը օր էր ՛ իրապէս թէ խորհրդանշական ու շատ իմաստով ուսանելի որն որպէս մի հողի մի հայրենիքի պատկան ժողովուրդ, որքանին էլ յաղթանակած , որքանին էլ փրկարար, որքանին էլ պարտադրուած , այլեւս պէտք չէ ապրել, պէտք չէ կրկնել:

Թէեւ շատերն անկախ Հայաստանն՛ օրին տեսած էին թուրքերի կողմէ հայուն զլացուած տարածք:

Թէեւ շատերն օրին Հայաստանի խորհրդայնացման մէջ տեսած էին ինչ որ երաշխաւորութիւն գէթ հայու գոյութեան:

Թէեւ շատերն Փետրուարեանի մէջ տեսած էին համազգային արժանապատութեան վերականգնում ու զաւակներին անմիջական մինչեւ ֆիզիքական փրկութիւն,:

Այնուհետեւ , հայուն հպարտանքն պէտք է ըլլայ միայն իր միասնական երկունքների ծնունդ Սարդարապատները , Բաշ ապարանները , Շուշիի լեռանց հարսանիքն թէ հարսանիքները ու ոչ նուազն:

Այս է սա օրի պատգամը:

Այս է պատգամն Փետրուարեանի:

ֆէյսպուք- Սերոբ Սահակեան