Խմբագրական «Ապառաժ»-ի. Յարատեւ կռիւ, յաճախ եւ երկար ժամանակ գուցէ անյաջող` չնայած երբեմն նոյնիսկ իր լայն ծաւալին
06 ՅՈՒԼԻՍ 2021 – ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ – ԱՐԵՒՄՏԵԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆՆ ԱՅՍՕՐ, ՅՈԴՈՒԱԾՆԵՐ, ՆՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ – Կարդալ նաեւ՝:
Հայրենիքի առկայութիւնը իւրաքանչիւր ազգի կազմութեան, յարատեւման եւ զարգացման կարեւորագոյն ազդակներից է: Պատահական չէ, որ ոեւէ ազգի պատկանելիութիւնը, ազգի մասնիկներին միմեանց կապող գաղափարը հայրենակցութիւն բառով է բացատրւում: Հայրենիքն առանցք է, որտեղ համախմբւում է իրեն ազգ համարող մարդկային հաւաքականութիւնը: Յաճախ ազգի եւ հայրենիք համարուող տարածաշրջանի անուանումները նոյն արմատից են սերում:
Ազգային դաստիարակութեան մէջ այս առումով մեծ տեղ է յատկացւում հայրենասիրութեան իմաստին: Ազգի յարատեւման համար նուիրումը, զոհաբերութիւնը հայրենասիրութեամբ է բնորոշւում:
Առօրեայ կեանքում հայրենիքի եւ հայրենասիրութեան վեհ գաղափարներն ու իմաստները յաճախ նկատելի չեն լինում: Յանուն վեհ գաղափարների պայքարն ու զոհաբերութիւնն արտացոլւում է պատմութեան մէջ շրջադարձային պահերին:
Սակայն դա չի նշանակում, որ ազգային գաղափարների անտեսման եւ առօրեայ կենցաղային մանրուքների մէջ մտնելով, երբեւէ արժեզրկւում են այդ իմաստները` իրենց տեղը զիջելով անցողիկ, քաղքենի բարքերին:
Համաշխարհայնացման պատճառով համամարդկային արժէքների խեղաթիւրման յորձանուտում այլասերւում է նաեւ պետութեան դերն ու անելիքը հայրենիքի եւ ազգի նկատմամբ: Այսպիսով, պետութիւնը դիտւում է ոչ թէ որպէս ազգի եւ հայրենիքի պահապան կառոյց, այլ` հասարակութեան ընկերային հարցերը լուծող ու առօրեայ կենցաղային հոգսերը փարատող մարմին: Պետութեան այս ձեւախեղման հիմնական շահառուն անպիտան, աթոռամոլ եւ անողնաշար իշխանութիւններն են, ինչպէս` Հայաստանի Հանրապետութիւնում գործող եւ «վերընտրուած» իշխանութիւնները: Պատահական չէ, որ հանրութեան ազգային առողջ գաղափարախօսութիւն ու ազգային արժէքներ կրող խաւերը, հայրենիքի կորստին ականատես լինելով, պահանջում էին օր առաջ այս իշխանութիւնների հեռացումը: Դաւաճանութիւնն այլեւս իրողութիւն է, որը պատմութիւնը, այս աղէտը պատուհասած իշխանութիւնների ճակատին խարանելուց բացի, այլ ելք չի նախատեսում:
Վերը նշուած տեսական վերլուծութիւնը պետական համակարգի այլասերման հարցով իրականութիւն դարձաւ Հայաստանի Հանրապետութեան` յունիսի 20-ին կայացած ընտրութիւններում: Թէեւ գործող իշխանութիւնը գլխաւոր դաւաճանի խարանը կրող վարչապետի գլխաւորութեամբ կարողացաւ զանգուածային խաբէութեան միջոցով ձեռք բերել քուէների մեծամասնութիւնը, սակայն գաղափարական ունայնութիւնն ակներեւ է եւ համատարած: Թատերաբեմում անընդհատ կրկնուող ժողովրդի կամքի, ժողովրդավարութեան, վրէժի ու ցասումի քողարկումներով այս բեմադրութիւնն այլ բան չէ, քան` պատուհասած աղէտի շարունակութեան սկիզբ: Հայրենիքի կորուստը, ազգային ինքնութեան ճգնաժամը, հայրենասիրութիւնը որպէս յետամնացութիւն եւ գաւառամտութիւն ներկայացնելը` ազգին դէպի կործանում տանող ուղու շարունակութիւնն է:
Իմաստներն ու արժէքները ոչնչացւում են յանուն իշխանութեան պահպանման: Սրանով է բնորոշւում մերօրեայ քաղաքական դաշտը, իսկ այս իրողութեան ճեղքումը կարող է տեղի ունենալ միայն ասպետականութեան ոգով օժտուած անհատականութիւնների յարատեւ վճռական պայքարով:
Ուրեմն, ինչպէս ՀՅԴ հիմնադիր, հայկական ազատագրական պայքարի ռահվիրայ Քրիստափոր Միքայէլեանն իր «Ամբոխային տրամաբանութիւն» աշխատութեան մէջ է յուշում` «Յարատեւ կռիւ, յաճախ եւ երկար ժամանակ գուցէ անյաջող` չնայած երբեմն նոյնիսկ իր լայն ծաւալին. ահա թէ ուր է մեր փրկութեան բանալին: Պահպանե՛նք, շարունակե՛նք կռիւը, որպէսզի լայնանայ, ընդարձակուի եւ ընդարձակուելով` յարատեւի. ահա դէպի մեր նպատակը տանող միակ ճանապարհը»:
www.aztagdaily.com/archives/514760
