Բնիկ ժողովուրդների Ցեղասպանության, Կուլտուրոցիդի եւ Անտրոպոցիդի Հայկական քաղաքակրթության Մշտական Տրիբունալի ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
«…ինքնիշխանությունը չի կարող դիտարկվել
որպես միլիոնավոր անմեղ մարդկանց սպանելու իրավունք»։
Ռաֆայել Լեմկին
2022 թվականի սեպտեմբերի 13-ին հայտարարելով բռնի որոշումների անթույլատրելիության և դատապարտելով բռնի ընդլայնման միջազգային օրինականացման մասին՝ կապված միջազգային հանցագործության աստատված փաստի հետ՝ Հայաստանի դեմ առանց պատերազմ հայտարարելու Ադրբեջանի զինված ուժերի ուխտադրուժ ռազմական ագրեսիային՝ նպատակ ունենալով զրկել Հայաստանին միջազգային իրավունքի սուբեկտից, ազատությանից և անկախությանից, ինչպես նաև օկուպացնելով Հայաստանի Հանրապետության տարածքի մի մասը, իր աշխատանքը սկսեց
Բնիկ ժողովուրդների Ցեղասպանության, Կուլտուրոցիդի և Անտրոպոցիդի Հայկական քաղաքակրթության ՄՇՏԱԿԱՆ ՏՐԻԲՈՒՆԱԼԸ
(Ամբողջական անվանումը՝ Հայկական քաղաքակրթության հայերի, հույների, ասորիների, եզդիների, արաբների, ալևիների, ալավիների, զազաների, մոլոկանների, Մեծ Մերձավոր Արևելքի այլ բնիկ ժողովուրդների…. (այսօր քրդերի) Ցեղասպանության և հայերի, ուդիների, թալիշների, լեզգիների և այլ բնիկ ժողովուրդների (այսօր թալիշների և ուդինների) Կասպից Արմուտքի Մեծագույն Կուլտուրոցիդի ու Անտրոպոցիդի ՄՇՏԱԿԱՆ ՏՐԻԲՈՒՆԱԼԸ
(դատաքննություն-հետաքննություն, մեղադրանք, պատիժ-դատավճիռ)
վաշխառուական համակարգի ավելի քան 150 ամյա չդատապարտված և անպատիժ Ցեղասպան մեքենայի հանցագործությունների համար)
ՏՐԻԲՈՒՆԱԼ-ը մատնանշում է, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսում Հաղթող բարձր պետությունների որոշմամբ պետք է ստեղծվեր Վերսալի ռազմական տրիբունալը, որն այդպես էլ չկայացավ։
Հետևելով իր քաղաքակրթական սկզբունքներին տարածքի քաղաքակրթական հիմքերի և դրա բնիկ կրողների ոչնչացման հետ կապված հանցագործությունների պատժի հարցերին՝ հայ ժողովուրդը ստեղծեց Հայկական քաղաքակրթության հանրային տրիբունալ 1894-1923 թվականներին Հայոց ցեղասպանության ժամանակ, Արևմտյան Հայաստանի, Կիլիկիայի, Օսմանյան կայսրության, Արևելյան Հայաստանի, Բաքվի, Շուշիի և բազմաթիվ այլ հայական ու հայաբնակ տարածքներում կատարված հանցագործությունների դատապարտման համար, որն իրականացվել է թուրքական երեք հաջորդական կառավարությունների՝ սուլթանի, երիտթուրքական և քեմալականների կողմից, քրդական ավազակախմբերի ակտիվ և անմիջական մասնակցությամբ, որի արդյունքում Ցեղասպանվեց ավելի քան 1,5 միլիոն հայ, իսկ մնացած հայ բնակչության մեծ մասը տեղահանվեց։
Հայ ժողովուրդը, վերապրելով կոտորածը, կորցնելով հայրենիքը, ստանձնեց դատավորի դերը և արդարություն իրականացրեց։ Դա հայ ժողովրդի, տարբեր արվեստավարժ կազմակերպությունների համատեղ ջանքերն էր՝ բացահայտելու, մերկացնելու, դատապարտելու, հակազդելու, կանխելու և պատժելու հանցավոր Ցեղասպան քաղաքականությունը Երկիր մոլորակի վրա։
Հայ ժողովուրդը սկսեց արդարադատություն իրականացնել. կազմվեց Ցեղասպանության կազմակերպիչների և գլխավոր հեղինակների ցուցակը, սկսվեցին նախապատրաստական աշխատանքները՝ հալածանք, տեղեկատվության հավաքում, հետո արագ ու ճիշտ դատավարություն։
Ընդամենը երեք տարվա ընթացքում մահապատժի են ենթարկվել Հայոց Ցեղասպանության բոլոր կազմակերպիչները։
Միաժամանակ մահապատժի ենթարկվեցին հայկական ջարդերի ավելի ցածրաստիճան մի քանի հազար մասնակիցներ։ Ոչ ոք չխուսափեց պատժից։
Հայոց ցեղասպանության իրագործողների «սև ցուցակում» առաջինը դավաճան հայերն էին։ Նրանց բոլորին մահապատժի են ենթարկել իրենց հարազատները (եղբայրները, հայրերը, եղբոր/քրոջորդիները):
Ցեղասպան մեքենան շարունակում է իր արյունալի հունձքը ողջ Արեւմտյան Ասիայում և Մերձավոր Արեւելքում, ինչպես նաեւ Արեւմտյան Կասպից Արևմուտքում։ Վաշխառուական համակարգի նման գործողության պատասխանը կարող է լինել միայն ստեղծագործ քաղաքակրթական ձևերի սկզբունքների շրջանակներում՝ Ցեղասպանության, Կուլտուրացիդի և Անտրոպոցիդի հանցագործությունների անխուսափելի պատիժը դրանց կազմակերպիչների և, առաջին հերթին, հանցակիցների կողմից։
13 սեպտեմբերի, 2022 թ
Բնիկ ժողովուրդների Ցեղասպանության, Մեծագույն Կուլտուրոցիդի և Անտրոպոցիդի
Հայկական քաղաքակրթության ՄՇՏԱԿԱՆ ՏՐԻԲՈՒՆԱԼ
