ՅԻՇԵԼՈՎ ԲԵԿՈՐԻՆ (ԱՇՈՏ ՂՈՒԼԵԱՆ)
«Ես գնում եմ, ով ուզում է թող գայ»:
Ս.Պ.
Բեկորի (Աշոտ Ղուլեան) նահատակութեան 26րդ տարին է այսօր։ Ան զոհուեցաւ հայրենի հողին համար, Արցախին համար՝ 1992 թուականի Օգոստոս 24-ին, Մարտակերտի շրջանի Դրմբոն գիւղի ազատագրման մարտի կռիւներուն։
Բեկորը մասնակից էր Արցախի ազատագրման համար մղուած մարտերէն շատերուն՝ Ասկերան, Հադրութ, Շահումեան, Կրկժան, Վերին Շէն, Բուզլուխ, Մանաշիդ, Մալիբեյլու, Խոջալու, Լեսնոյ, Քարինտակ, Շուշի, Լաչին, Մարտակերտ, Կուսապատ, Մաղաւուզ, Սրխաւենդ, Բաշ-Գիյունեփայա, Օրթա-Գիյունեփայա, Դրմբոն…։
Բեկորի հրամանատարութեամբ ազատագրուեցան բազմաթիւ տարածքներ։ Ամենէն յատկանշականը Շուշիի ազատագրումն էր՝ 1992-ի Մայիսի 8-ին։ Շուշի քաղաք մուտք գործող առաջինը եղան Բեկոր եւ իր գլխաւորած վաշտը։ Հազիւ ազատագրուած դիրքերը ապահոված, Մայիս 8-ի առաւօտեան 6։30-ին, Բեկոր հեռակապով կապուեցաւ Կեդրոնական Շտապ՝ Զօր. Արկադի Տէր-Թադեւոսեանին (Կոմանդոս), եւ հաղորդեց զօրավարին իմացնէ ԼՂՀ Գերագոյն Խորհրդի նախագահի պաշտօնակատարին, որ ինքը նստած է Շուշիի բերդի պատին ու կը սպասէ տղոց բարձրանալուն, աւելցնելով՝ «Մինչեւ մի քանի րոպէն մտնում եմ քաղաք։»
Իբրեւ մարտական, Բեկորը հաւանաբար մեր նոր Նիկոլ Դումանն էր, այն տարբերութեամբ որ Նիկոլ Դուման ասպարէզով ուսուցիչ էր, իսկ Բեկոր Աշոտը բազմարհեստ էր։ Բեկոր «ոսկի ձեռքեր» ունեցող վարպետ էր՝ դերձակ, շինարար, աւտովարորդ, փականագործ: Արցախեան ազգային-ազատագրական շարժման սկիզբէն, կանխազգալով որ ցոյցերը սպասուող պատերազմի նախերգանքն են և առանց զէնքի ազատութեան չես հասնիր, ընկերներու աջակցութեամբ սկսաւ պատրաստել ինքնաշէն նռնակներ, ինքնաձիգներ, հրացաններ, նռնականէտեր, որոնց փորձարկումներու ժամանակ երեք անգամ վիրաւորուեցաւ, որու համար իր զինակիցները իրեն Բեկոր անունը տուին: Իր ստեղծած առաջին զէնքը 16-գծանի կարճափող հրացանն էր: Իսկ երբ հասաւ պահը, ան գաղտնի զբաղեցաւ Արցախ զէնքեր փոխադրելու գործով եւ կանգնիլ ֆէտայական շարժման ակունքներու մէջ:
Բեկորը հրամանատար էր, բայց ոչ մէկ անգամ չէր հրամայեր: Ամեն մարտէ առաջ ան կ՚ըսէր իր տղոց, «Ես գնում եմ, ով ուզում է թող գայ»:
Բեկորը իւրայատուկ ձեւով կը պատժէր իր վաշտի կարգազանցներուն: Զօրքի առաջ կը զինաթափէր կարգազանցը եւ կ՚արգիլէր անոր մասնակցիլ յաջորդ մարտական գործողութեան: Այսպէս, Բեկոր կը հետեւէր Դաշնակցական ֆետայիի կարգապահական աւանդութեան։
Այսօր, իր նահատակութենէն 26 տարիներ ետք, որքան ուժեղ կը շարունակէ հնչել իր ազդարարութիւնը.- «Եթէ Ղարաբաղը կործանուի, ապա միայն քաղաքական խաղերի պատճառով է կործանուելու, քաղաքականութիւնն ամենասարսափելի գիշատիչն է»:
